วัตถุ#:SCP-327
ระดับ:Euclid
มาตรการกักกันพิเศษ:SCP-327 ถูกกักกันไว้ในถังน้ำเกลือขนาด 40*40*10 เมตรภายในไซต์-██ จะต้องดำเนินการทำความสะอาดเป็นประจำทุกสัปดาห์หรือทันทีหลังจากเกิดเหตุการณ์การแพร่กระจายขึ้น ผนังของห้องกักกันจะต้องกันเสียง เจ้าหน้าที่ทุกคนที่มีปฏิสัมพันธ์กับ SCP-327 หรือเข้าไปภายในห้องกักกันของ SCP-327 จะต้องสวมหูฟังตัดเสียงเมื่อไม่ได้มีการสนทนาโดยตรงกับวัตถุ เจ้าหน้าที่คนใดก็ตามที่ถูกรายงานว่าได้รับผลกระทบจากวัตถุ จะต้องถูกยกเลิกการปฏิบัติหน้าที่จนกว่าจะได้รับการตรวจสอบสภาพจิตจากนักจิตบำบัดเสร็จสิ้น
ให้ทำการให้อาหารแก่ SCP-327 เป็นผักกาดหอมและผักชนิดต่างๆ จำนวน 15 กิโลกรัมในแต่ละวันพร้อมกับอาหารเสริมอื่นๆ ตามความเหมาะสม
การสอนภาษาอังกฤษกับ SCP-327 จะได้รับการดำเนินการอนุมัติโดย ดร.แอมเบอร์ลี่และดร.วัตสัน เป็นเวลาสองชั่วโมงต่อวันเพื่อจุดประสงค์ดังกล่าวข้างต้น
รายละเอียด:SCP-327 เป็นสิ่งมีชีวิตเลี้ยงลูกด้วยนมเพศเมียที่มีลักษณะอยู่ในอันดับชั้นของพะยูนคล้ายกับ Trichechus Manatus(แมนนาทีอินเดียนตะวันตก) วัตถุมีความยาว 2.8 เมตร และมีน้ำหนัก 450 กิโลกรัม มีอายุคาดการณ์โดยประมาณ 25-30 ปี ตัวอย่างมีลักษณะที่ผิดปกติหลายประการ ทั้งมีครีบนิ้วที่แตกต่างออกไปจากสายพันธุ์โดยที่นิ้วหัวแม่มือไม่สามารถใช้งานได้ กระโหลกศีรษะมีลักษณะคล้ายมนุษย์ SCP-327 เคยถูกอุบัติเหตุใบพัดเรือกระแทกใส่ตามร่างกายราว 5-10 ปีก่อน รอยแผลดังกล่าวสังเกตเห็นได้จากรอยแผลเป็นที่ลึกจากศีรษะและแผ่นหลัง โดยที่มีอาการบาดเจ็บที่ศีรษะอย่างรุนแรง
SCP-327 มีความฉลาดอยู่ในระดับหนึ่ง ตัวอย่างสามารถพูดประโยคภาษาอังกฤษอย่างง่ายได้แม้ว่าตัวอย่างเองจะมีความยากลำบากทั้งในแง่ของความเข้าใจหลักภาษาและการออกเสียงอย่างมาก
ผลกระทบที่ผิดปกติของ SCP-327 นั้นเกิดจากการเปล่งเสียงออกมาของตัวอย่าง รูปแบบของเสียงนั้นมีความคล้ายคลึงกับสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมจำพวกวาฬ เสียงเหล่านั้นถือว่าเป็นเสียงที่ให้ความรู้สึกไม่น่าฟังอย่างยิ่ง โดยจะส่งผลให้เกิดอาการปวดศีรษะอย่างรุนแรงและเกิดภาพหลอนทั้งทางการได้ยินและการมองเห็นในมนุษย์เป็นระยะเวลาประมาณ 6-12 ชั่วโมง ผู้ที่ถูกผลกระทบดังกล่าวมักรายงานว่าทำให้เกิดอาการกลัวน้ำรวมไปถึงสัตว์น้ำ ในบางกรณีอาจมีความรู้สึกคล้ายกับอาการจมน้ำ สัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมอื่นๆ ก็ได้รับผลกระทบเช่นเดียวกัน
ในระหว่างผลกระทบดังกล่าว สาหร่ายและแพลงตอนภายในระยะประมาณ 1 กิโลเมตรจากตำแหน่งของ SCP-327 จะแพร่พันธุ์ในอัตราที่สูงอย่างไม่น่าเชื่อ ผลกระทบดังกล่าวทำให้ระดับออกซิเจนภายในน้ำนั้นลดลงเป็นอย่างมากโดยที่สารพิษต่อระบบประสาทเพิ่มขึ้นในอัตราที่สวนกัน ส่งผลให้สัตว์น้ำในท้องถิ่นและหอยตายเป็นจำนวนมาก น่าสังเกตว่าสาหร่ายและ SCP-327 มีภูมิคุ้มกันต่อผลกระทบที่เกิดขึ้น
การสัมภาษณ์ SCP-327 ได้เปิดเผยถึงข้อมูลบางอย่างเกี่ยวกับพฤติกรรมนิยมบางประการอาทิเช่นต้นกำเนิดของตัวอย่าง ทว่าเนื่องด้วยตัวอย่างเองไม่สามารถแสดงข้อมูลในเชิงการสื่อสารได้อย่างเพียงพอ SCP-327 ได้บอกข้อมูลเป็นนัยว่ามีสิ่งมีชีวิตที่เป็นแบบเดียวกับตัวอย่างอาศัยอยู่บริเวณอ่าวเม็กซิโกและเขตทะเลแคริบเบียน อย่างไรก็ตาม ยังไม่มีรายงานถึงการค้นพบความผิดปกติใดๆ ที่เกิดขึ้นในบริเวณดังกล่าว
ภาคผนวก-01:บันทึกการเก็บกู้:SCP-327 ถูกเก็บกู้เมื่อเดือนสิงหาคมในปี 2008 หลังจากที่เกิดผลกระทบทางจิตที่ไม่สามารถอธิบายได้ในหมู่พลเรือนของ[ข้อมูลปกปิด] ที่ฟลอริดา นอกจากนี้ยังได้รับรายงานว่าได้ยินเสียงที่ไม่สามารถอธิบายได้ในบริเวณพื้นที่ดังกล่าว พื้นที่นั้นได้รับการเฝ้าระวังโดยสถาบันเป็นเวลาสองสัปดาห์ก่อนจะพบการรายงานว่าพบ “พะยูนกลายพันธุ์” ถูกพายุโซนร้อนเฟย์พัดเกยตื้นอยู่ริมชายฝั่ง หลังจากการเข้าไปตรวจสอบโดยเจ้าหน้าที่ภาคสนามของทางสถาบันได้มีการใช้ยาลบความทรงจำกับประชาชนในพื้นที่ใกล้เคียงและเก็บตัวอย่างได้โดยไม่มีเหตุการณ์ใดๆ เกิดขึ้น
ภาคผนวก-02:ข้อความสัมภาษณ์ที่ตัดตอนเมื่อวันที่██/██/20██
เพื่อจุดประสงค์ในการฝึกอ่านออกเสียงของ SCP-327 ระหว่างนี้ได้มีการแก้ไขเนื้อหาบางส่วนในการถอดเสียง
ดร.แอมเบอร์ลี่:สวัสดี 327
SCP-327:หวัดดีค่า ด็อคเต้อแอมบรี่ สาม สอง เจ็ด พร้อมตอบคำถามค่า
ดร.แอมเบอร์ลี่:ดีมาก เราจะมาพูดถึงเพลงที่เธอร้องเมื่อวานนี้นะ เธอบอกอะไรเพิ่มเติมมากกว่านี้ได้ไหม?
SCP-327:ค่า เพลงสำหรับปลาและสัตว์ทั้งหลาย สำหรับพืช สำหรับคน สำหรับบ้าน เพลงเป็นสิ่งที่ดี ไม่เหมือนเพลงนี้[SCP-327 ฮัมเพลงเป็นเวลาสามวินาที]เพลงไม่เหมือนคำพูด เพลงก็คือเพลง เพลงเป็นสิ่งที่ดี ตอนนี้เพลงไม่ดีแล้ว…
ดร.แอมเบอร์ลี่:แล้วทำไมเพลงนี้ไม่ดีล่ะ?
SCP-327:[ทำเสียงก้องต่ำเลียนแบบมอเตอร์]เพลงนี้ไม่ดี
ดร.แอมเบอร์ลี่:เรืองั้นหรือ?
SCP-327:ใช่ มันดีขึ้นแล้ว เพลงไม่ทำร้ายสัตว์ที่นี่ คุณและวัตสันช่วยให้ สาม สอง เจ็ด ได้เพลงดีๆ กลับมานะ
